آیدانا | شما آنچه هستید که میخورید
کاربر ۵ 
نام فارسی: گل مینا
نام علمی: Bellis perennis L، Common daisy
نام انگلیسی: Marguerite
نام فرانسوی: Fl. de paturage، Fleur de paques، Paquerette، Pettie Marguerite
نام آلمانی: Margarethenkraut، Ganseblumchen
نام ایتالیایی: Pratellina، Protolina، Margarita، Bellide، Piccola Margharita
نام عربی: زهرالربیع، زهراللؤلؤ
گل مینا گیاهی کوچک از تیره کاسنی، علفی و زیبا است. دارای ساقه ای به ارتفاع ۴ تا ۱۵ سانتی متر می باشد. این گیاه در اغلب مناطقی مانند چمنزارهای طبیعی، دشت ها، حد فاصل جنگل ها و اماکن عاری از درخت آن ها، و حاشیه مزارع می روید.
تا ارتفاع ۱۸۰۰ حتى ۲۰۰۰ متری دامنه ها نیز بالا می رود. سرمای سرد زمستان را تا حد ۱۷ درجه زیر صفر، حتی اگر از لایه ای برف نیز پوشیده نشده باشد، تحمل می کند. برگ های آن ساده، کمی گوشت دار، بیضی شکل و دندانه دار است و منتهی به دمبرگی دراز می شود و روی سطح زمین قرار می گیرند.
کاپیتول های گل مینا از آغاز فروردین ماه تا پاییز ظاهر می شوند و بر دو نوع هستند، یکی لوله ای، به رنگ زرد و دیگری زبانه ای که به رنگ سفید یا صورتی است و در حاشیه نهنج واقع شده است. این کاپیتول ها دارای حرکاتی شبیه گل همیشه بهار هستند. به طوری که در هنگام شب و همچنین در مواقعی که هوا نامساعد است حالت جمع شده پیدا می کنند و در بقیه مواقع، شکفته و باز می شوند. به علاوه گل ها حرکت خورشید را از شرق به غرب در روزهای آفتابی دنبال می کنند.
زنبور عسل، به سوی گل های گل مینا جذب می گردد ولی تنها از دانه های گرده آن استفاده می کند. قسمت مورد استفاده و دارویی گل مینا، برگ های آن است ولی از همه اندام های آن استفاده می گردد.
ترکیبات شیمیایی گل مینا
اندام های مختلف گل مینا دارای ساپونین های مختلف، تانن، اسیدهای مالیک، وینیک، استیک و اکسالیک، مواد رزینی، مومی، لعاب فراوان، مواد روغنی، اسانس، یک ماده رنگی زرد، قندهای غیرقابل تخمير، اینولین (inuline) و یک ماده تلخ غیرگلوکزیدی می باشد.
خواص درمانی گل مینا
گل مینا تصفیه کننده خون، ملین ملایم، از بین برنده التهاب ها، آرام کننده، مقوی، معرق، خلط آور و به طور خفیف مدر است. برگ های تازه آن اگر در سالاد مصرف شود، مخاط روده را به ملایمت تحریک کرده، اثر قاطع در رفع یبوست های مقاوم ظاهر می نماید. مصرف دم کرده گل مینا برای اطفال ضعیف و لاغر، که رشد کافی ندارند توصيه شده است.
دم کرده ۲.۵ یا ۳ درصد اعضای گیاه گل مینا را جهت رفع اخلاط خونی، سرفه، بیماری های سینه، مانند ذات الجنب، برونشیت، آسم، لارنژیت، همچنین رفع بی خوابی، درمان تورم حاد و مزمن غدد پستان، در مصارف داخلی و استعمال خارجی، خنازیر، رماتیسم، نقرس، بیماری های کبدی و کلیوی و مثانه، وجود خون در ادرار، ورم روده، حالات تشنجی اطفال، بیماری های پوست و غیره به کار می برند.
صور دارویی گل مینا
برای رفع بسیاری از بیماری ها می توانید از دم کرده این گیاه استفاده کنید. به این صورت که یک قاشق مرباخوری از گل و برگ های گیاه را برای یک فنجان آب در نظر بگیرید. آن را مختصر زمانی بجوشانید و به مدت ۱۰ دقیقه دم کنید و به مقدار سه فنجان در روز در فاصله هر دو غذا میل نمایید.
در استعمال خارجی می توان برگ های له شده گیاه و یا جوشانده گل و برگ را به صورت کمپرس، بر روی زخم و جراحات و التهاب های سطحی پوست بدن جهت رفع ناراحتی و بهبود آن ها، قرارداد. به علاوه جهت رفع خون مردگی های زیرجلدی نیز، از آن استفاده می شود.
محل رویش گل مینا
گل مینا از تیره کاسنی در مناطق زیر رشد می نماید:
گرگان: کولباد (نزدیک بهشهر)، بین زیارت و شاهرود. مازندران: هزارجریب، کوه های گل گر (Golgar) در نزدیک ورسک در ارتفاع ۱۹۰۰ تا ۲۷۰۰ متری، پل سفید در ارتفاع ۱۴۰۰ متری. کرمانشاه: برند (Brand). در همدان، بروجرد و درود نیز پرورش می یابد.
