تکنیک های نیش گذاری زهر زنبور عسل

از چندین شیوه برای نیش گذاری زهر زنبور عسل استفاده می شود. این روش ها عبارتند از:

نیش گذاری مستقیم، استفاده از شیوه های فیزیولوژیک (الکتروفورز و فونوفورز)، تزریق آمپولهای زهر زنبور، شیوه ماساژ کرم و پمادهای حاوی زهر زنبور و داروهای هومیوپاتیک.

نیش گذاری معمولی زهر زنبور عسل

در بین تکنیک های زنبور درمانی شیوه نیش گذاری مستقیم از همه متداول تر است، قدم اول در این زمینه صحبت با بیمار و پرسش در مورد تحمل او نسبت به زهر زنبور است. قدم بعدی انجام تست حساسیت است. برای انجام تست حساسیت باید زنبوری روی یک سوم جلویی دست قرار داد به طوری که نیش به مدت ۱۰ ثانیه در محل باقی بماند. بعد از در آوردن نیش، باید ۳۰ دقیقه بعدی واکنش های موضعی و عمومی بیمار را ارزیابی کرد.

پس از آن باید برای بیمار آزمایش خون، ادار و همچنین آزمایش گلوکز خون تجویز گردد. نتایج اولین آزمایشات به درمانگر اجازه می دهد تا تست بعدی را انجام دهد. در آزمایش دوم نیش باید به مدت ۱ دقیقه در محل باقی بماند. بعد از نیش گذاری مرتبه دوم کلیه آزمایش های سری اول باید تکرار گردد.

زنبور درمانی زمانی تجویز می شود که واکنش های عمومی و موضعی بیمار رضایت بخش باشد. میزان ائوزینوفیل های خون طبیعی و قند و پروتئین در ادرار موجود نباشد. پس از انجام ۵ تا ۷ جلسه درمان همه آزمایش ها را باید مجددا تکرار کرد. آزمایش های دقیق و منظم، خطر واکنش های حساسیت زا را مشخص می کند.

لازم است که تست و درمان توسط پزشک آموزش دیده در زمینه زنبوردرمانی صورت گیرد. پرستاری که در زمینه تزریقات داخل وریدی و مقابله با شوک آنافیلاکتیک آموزش دیده است باید پزشک را همراهی کند. چنین شوک هایی ممکن است در بعضی از افراد که تحمل زهر زنبور را ندارند بروز کند.

نیش گذاری زهر زنبور عسل بر نقاط و مناطق دردناک

معمولا این تکنیک برای درمان استئوکوندروز، رادیکولیت، آرتریت و دردهای عصبی به کار می رود. نیش زنبور بر نقاط دردناک قرار داده می شود. تعداد نیش ها به تدریج و جلسه به جلسه اضافه می گردد و معمولا به ۱۸ تا ۲۰ نیش زنبور می رسد. تعداد نیش ها معمولا به نوع بیماری و میزان تحمل بیمار بستگی دارد. دوره درمان معمولا بین ۹ تا ۲۱ جلسه طول می کشد. بیشترین زمان باقی ماندن نیش ۱۰ تا ۱۵ دقیقه و تعداد جلسات درمان معمولا سه بار در هفته است.

تکنیک یوریش

نیش ها را بر سطح خارجی شانه ها و ران ها قرار میدهند. در روز اول فقط یک نیش و در روز دوم دو نیش قرار داده میشود. تعداد نیش ها به تدریج افزوده می گردد تا نهایتا در روز دهم ۱۰ نیش گذاشته شود. بعد از آن باید به بیمار ۳ تا ۴ روز استراحت داده می شود. پس از استراحت تعداد نیش گذاری به تدریج کاهش می یابد به طوری که روز دهم به ۱ نیش برسد. این روش معمولا در درمان بیماری های عصبی همچنین بیماری های روانی به کار میرود.

 تکنیک کوزمینا

کار با یک نیش زنبور آغاز و به تدریج میزان نیش ها اضافه می شود و تا ۱۰ روز ادامه می یابد. پس از آن استراحتی ۳ تا ۴ روزه داده می شود و سپس دوره درمان تکرار می گردد. اما تعداد نیش ها سه تا سه تا اضافه می شود. (۳، ۹،۶، ۱۲، ۱۵، ۱۸، ۲۱، ۲۴، ۲۷، ۳۰) تا به عدد ۳۰ برسد. موارد استفاده از این تکنیک مشابه موارد درمانی تکنیک یوریش است.

تکنیک نیش گذاری بر اساس نوع بیماری

نیش گذاری بر اساس نوع بیماری در نقاط زیر انجام می گیرد: – در موارد تیروتو کسیکوز – بالای غده ی تیروئید – فشار خون اولیه – بر ناحیه کتف – نزدیک بینی – بر ناحیه گیجگاهی – ناشنوایی حسی – عصبی – پشت گوش.

تکنیک خیسماتولينا

(آپی تو کسی رفلکسوتراپی که بر نقاط فعال بیولوژیک اعمال می گردد).

آپی توکسی رفلکسوتراپی در برگیرنده دو شاخه ی تکمیلی پزشکی یعنی؛ زنبور درمانی و رفلکسوتراپی است. نیشها بر روی مریدین های استاندارد و نقاط فرا مریدینی قرار داده می شوند. از این تکنیک می توان برای درمان طیف گسترده ای از بیماری ها سود برد.

تکنیک های مذکور در بالا به ندرت به تنهایی به کار می رود. معمولا پزشک آنها را همراه با دیگر روش ها توصیه می کند. برای نمونه آپی توکسی رفلکسوتراپی را همراه با روش های از بین برنده درد تجویز می کنند. تعداد زنبورهای به کار رفته در هر جلسه از یک تا چهل عدد متفاوت است.

زمان باقی ماندن نیش زنبورعسل ممکن است بین ۱۰ ثانیه تا ۱۵ دقیقه باشد. توصیه میشود که بیمار در طول درمان از جیره غذایی حاوی لبنیات و مواد گیاهی استفاده کند، از انجام فعالیتهای شدید جسمی بپرهیزد و همچنین از نوشابه های الکلی، غذاهای چاشنی دار یا شوریجات استفاده نکند. زنبور درمانی را می توان با موفقیت با طب های متعارف، شامل دارو درمانی، فیزیوتراپی و ماساژ درمانی و غیره ترکیب کرد.