آیدانا | شما آنچه هستید که میخورید
کاربر ۱۰ 
با پارت سوم ابتدایی ترین مشکلات زمان کودکی همراه ما باشید.
ابتدایی ترین مشکلات زمان کودکی خوابیدن شب هنگام
ابتدایی ترین مشکلات زمان کودکی خوابیدن شب هنگام است. نوزادان، دقیقا، مقداری که لازم دارند . نه کمتر و نه بیشتر می خوابند. آنها یک ساعت بیولوژیکی (طبیعی) درونی دارند، به طوری که خود به خود، الگوی خواب آنها با تنظیم می کند. بنابراین، ممکن است الگوی خواب آنها با الگوی خواب شما تطبيق نداشته باشد. برای کودک، مدتی طول می کشد تا با برنامه های دنیای پیرامونش آشنا شود؛ بی تردید، برای والدین نیز بیشتر طول می کشد که برنامه خواب کودک را با برنامه های خانه، تطبیق دهند.
نوزادان طبیعی، به طور متوسط حدود شانزده ساعت می خوابند ولی نادر است که نوزاد، کمی بعد از تولد، تمام شب را بخوابد. به هر ترتیب، بررسی دکتر توماس آندرس در سال ۱۹۷۹ نشان داد که نوزادان در ماهه، بیست و هشت دقیقه طول می کشد تا بخواب روند، درحالی که این رقم در مورد کودکان نه ماهه، چهار ده دقیقه بود. چهل و چهار درصد نوزادان دو ماهه و ۷۸ درصد نوزدان نه ماهه، در طی شب می خوابیدند و یا بیدار می شدند و دوباره می خوابیدند؛ که الگوی خوابی مشابه الگوی خواب کودکان بزرگتر و همچنین بزرگسالان است.
ما باید به عنوان والدین کودک، به او آموزش دهیم که چگونه حتی اگر در طی شب بیدار شدند، خودشان دوباره بخواب روند. خستگی و درگیری برخی والدین، باعث می شود که به دنبال راهی برای کنار آمدن با این مسأله که باید برنامه خواب کودک به گونه ای تنظیم شود که با الگوی خواب اعضای خانواده اش تطبیق داشته باشد، برآیند.
با توجه به آنکه مشکلات شبانگاهی در مشکلات هر روزه کودکان مورد بحث قرار گرفته اند، در اینجا پیشنهادهایی را ارائه می دهیم تا نوزادتان عادت های سالمی برای خواب شبانه پیدا کند.
او را برای خواب آماده کنید.
نیاز نوزاد به خواب؛ تغذیه، انگیزش و افزون بر آن، محیطی کنترل شده بر روی عادت های خوابیدن او تاثیر می گذارد. آماده سازی هایی را برای ایجاد عادت های سالم خوابیدن در کودک، انجام دهید.
مکان خاصی را به کودک اختصاص دهید. چنان که پیش از این تأکید کردیم، نوزاد نیازمند مکانی است که آن را از آن خود بداند. یک تشک یا گهواره کوچک، می تواند در چند هفته و یا حتی چند ماه نخست، برای نوزاد مناسب باشد؛ ولی او به مکان خودش نیازمند است. گهواره ای مطمئن، می تواند برای ماه ها یک خانه قابل اطمینان برای او باشد، حتی اگر باید آن را در اتاق بچه های دیگر و یا در مکان تنگ دیگری، قرار دهید.
بکوشید، گهواره کودکان را محیطی جالب و دوست داشتنی کنید. می توانید، اینکار را با رنگ کردن گهواره، عوض کردن روتشکی، تغییر دکوراسیون گذاشتن چند اسباب بازی پارچه ای، انجام دهید.
دمای گهواره را کنترل کنید. تمام والدین، نگران این مساله هستند که آیا درجه حرارت برای کودک مناسب است. و زیاد سرد و یا گرم نیست؟ به طور کلی، اگر شما مانند کودک لباس پوشیده اید و راحت هستید، او نیز چنین است.
اما لباسهای راحتی را به او بپوشانید. او را با لباسهایی بخوابانید که ایمنی دارند اطمینان یابید که لباسها نسبت به حرارت، حساس نیستند و زود شعله ور نمی شوند و راحت هستند، برای نمونه لباس های خواب کشی و …
عادت های سالم خواب را، در کودک ایجاد کنید.
می توانید با کنترل عوامل معینی در محیط کودک، به نوزادتان کمک کنید تا عادت های سالم خواب را یاد بگیرند. و کمک کنید که تفاوت بین شب و روز را دریابد. گاه، والدین، چنان نگران بیدار کردن نوزادشان هستند که در خانه، روی نوک انگشت راه می روند و به آهستگی سخن می گویند.
این کار، لازم نیست و یا توصیه نمی شود؛ زیرا نوزادان می توانند، در سرو صدای زیاد بخوابند. زندگی را به طور طبیعی بگذرانید. اتاق کودک یا خانه را تاریک نکنید و در مورد سروصدا، نگران نباشید. بزودی کودک به فعالیت های داخل خانه عادت خواهد کرد و تفاوت روزها را با شب های آرام و تاریک خواهد شناخت.
به او یاد بدهید که خودش به خواب رود. نگذارید که کودک برای خوابیدن به شما وابسته شود؛ طوری که مجبور باشید او را تکان دهید، راه ببرید، به پشتش بزنید و یا برایش لالایی بخوانید. معمولا، والدینی که برای نخستین بار پدر یا مادر شده اند، این مسائل را دشوار می یابند؛ ولی هم برای شما و هم برای نوزاد بسیار آسان تر خواهد بود که از پدید آمدن رسمی که بعد از بین بردن آن، دشوار خواهد بود، جلوگیری کنید.
پیشنهاد ما این است که کودکتان را نگه دارید، به او غذا دهید، او را عوض کنید، تکان دهید و سپس، در یک پتو بپیچید و از پهلو یا شکم در گهواره بگذارید. حالت شکم یا کنار که در آن یک حوله لوله شده در پشت بچه است، برای نوزاد مطمئن تر است؛ زیرا ممکن است، نوزاد بعد از غذا خوردن استفراغ کند و مواد غذایی به داخل ریه اش رود و خفه شود. اگر نوزاد شما ترجیح می دهد، سر یا پشت او را به میله های گهواره تکیه دهید؛ زیرا برخی از نوزادان احساسی امنیتی را که از این راه به دست می آورند، دوست دارند.
در را باز نگه دارید و یا از یک آیفون استفاده کنید تا مطمئن شوید که کودکتان، سالم و سلامت است.
صرفا، در طی روز با او بازی کنید. با اینکه به نظر می رسد کودک همیشه خواب است، ولی مدت زمانیکه نوزاد از خواب بیدار می شود، به تدریج طولانی تر می شود. در طی شب، با محبت ولی جدی باشید و هرگز فکر نکنید که زمان بازی با کودک است. هنگامیکه از خواب بیدار می شود، به او غذا بدهید، او را عوض کنید و بلافاصله، بخوابانید.
کاری که شما می خواهید بکنید، این است که او را تشویق کنید که زمان بیداری اش بیشتر در ساعت های روز باشد.
یک برنامه دائم شبانه داشته باشید. این برنامه دائم، با بزرگتر شدن کودک مفصل تر خواهد شد. در حال حاضر، صرف کودکتان را تقریبا هر شب در یک ساعت معین و با آداب یکسانی بخوابانید و ترجیحا، این کار را ابتدا که او علائم خستگی را نشان داد، انجام دهید. هنگامی که بیش از اندازه، خسته شده بود، همان اسباب بازی ها و پتو را هر شب در رختخوابش بگذارید تا به آنها آشناتر و راحت تر باشد.
یک بار آخر شب، به او غذا دهید. هر شب، پیش از آنکه به خواب بروید، بین ساعتهای ده شب و نیمه شب، به کودکتان غذا بدهید. یک ساعت معین را انتخاب کنید و به آن پایبند باشید؛ حتی اگر یک ساعت یا دو ساعت پیش به او غذا داده اید.
این کار، براساس نظر کاتبرستون و شویل در کتاب «چگونه کمک کنیم تا کودکان شبها بخوابند» بصورت غذا دادنی متمرکز در می آید که به کودک کمک خواهد کرد تا بتواند زمان خوابیدن در شب را طولانی تر کند. بکوشید غذا را کامل بدهید و اگر در هنگام شیر دادن خوابش برد، به دفعات او را بیدار کنید. نترسید! به این ترتیب، او به مقدار کافی غذا خواهد خورد که بتواند تمام شب را با آن سپری کند.
هیچگاه، کودک را بعد از نیمه شب برای غذا خوردن بیدار نکنید، بلکه اجازه دهید خودش بیدار شود. تنها در مواردی این کار را بکنید که علت پزشکی وجود دارد. هدف شما این است که کاری کنید، او در طی شب تا حد ممکن بیشتر بخوابد.
او را روزها برای شیر دادن بیدار کنید. با این حال، ما پیشنهاد می کنیم که در طی روز حتی اگر با برنامه شیر دادنتان مطابقت نمی کند، دست کم هر چهار ساعت یکبار او را بیدار کنید.
اگر از سینه شیر می دهید و سر وقت خانه نخواهید بود، یک شیشه شیر اضافی دم دست نگه دارید. به این ترتیب، نوزاد به تدریج بیشتر نیازهای غذایی اش را در طی روز دریافت خواهد کرد و آسان تر شیشه شیر شبانه را کنار خواهد گذاشت. همچنین، اگر او را در طی روز بیدار کنید، باعث خواهید شد که زمان طولانی تر خواب او، همزمان با شب شود.
به کودک یاد دهید که شبها بخوابد.
اگر والدین پیشنهادهای بالا را اجرا کنند. به طور طبیعی نوزادانشان بعد از مدیر شب خواهد خوابید. اگر در مورد کودک شما چنین نشد، صبر کنید تا دوماهه شد شش کیلوگرم وزن پیدا کند و بطور ثابتی به وزنش اضافه شود. سپس اگر خواسی شروع کنید به اینکه به او یاد بدهید چطور شبها بخوابد.
اگر شما آمادگی آن را ندارید اینکه درد سرهای شبانه برایتان مهم نیست، کاری انجام ندهید. مهم این است که در مورد کاری که انجام می دهید، احساس راحتی و اطمینان یابید. نکته آخر اینکه : آسان ترین روش برای خوابیدن کودکتان در شب اینست که شما و همسرتان، با هم به او این مساله را یاد دهید.
گامها از این قرارند:
به دادن غذای آخر شب، بین ساعتهای ۱۰ شب تا ۱۲ شب ادامه دهید. این مسأله، بسیار مهم است؛ چون به عنوان مبنایی برای خواب شب کودک قرار می گیرد.
زمان مناسبی را برای آغاز انتخاب کنید. هفته ای را در نظر بگیرید که در آن می توانید کمی بی خوابی بکشید. در صورت امکان، در تعطیلات هفته، آموزش را شروع کنید و احتمالا روز دوشنبه به هدف خود خواهید رسید.
زمان بین غذا دادن آخر شب و غذای نیمه شب را طولانی کنید. هنگامی که نوزاد ازخواب برمی خیزد و برای شیر گریه می کند، یکی از والدین باید به سراغ کودک برود اگر مادر از سینه هایش به کودک شیر می دهد، (پدر برای این نقش بهتر است؛ زیرا پدر با غذا دادن مرتبط نیست) در حالی که دیگری می خوابد. حوصله به خرج دهید. در صورت لزوم، قنداق او را عوض کنید.
با او سخن بگویید برای او آواز بخوانید. سپس او را بپوشانید و بی آنکه به او غذا بدهید، به گهواره اش برگردانید. اگر آرام شد، می توانید به رختخواب برگردید! اگر نشد، بکوشید، بی آنکه او را از گهواره بیرون بیاورید، بخوابانید. لالایی بگویید، پشتش را بمالید، تکانش دهید و آرام کنید. اگر خوش شانس باشید، چهل و پنج دقیقه دیگر یا بیشتر خواهد خوابید.
اگر دوباره بیدار شد، کمی مکث کنید. در صورت لزوم، به او آب بدهید. اگر فکر می کنید نمی تواند بیشتر صبر کند، به او غذا بدهید و او را به گهواره برگردانید. خسته نباشید! شب دوم، غذای آخر شب را تا حدود ساعت یازده، دوازده شب به تعویق بیندازید.
هنگامی که کودکی شب از خواب پرید، دوباره تمام کارهای بالا را انجام دهید و بکوشید با تمأنینه، کارها را انجام دهید و سعی کنید او را دوباره بخوابانید، آنکه به او غذا بدهید. بار دوم که کودک بیدار شد. دوباره وقت تلف کنید و یکبار اگر به او آب بدهید. مجددا او را به رختخواب برگردانید. بدین ترتیب، کودک به این یجه می رسد که صرفا آب خوردن، ارزش بلند شدن را ندارد.
وقتی کودک، دوباره برخاست و او را عوض کردید، به پشتش زدید، تکان دادید و لالایی خواندید، باید به او غذا بدهید. ولی احتمالا در این موقع ساعت حدود سه . چهار صبح است و شما و نوزادتان می توانید، خواب خوبی بکنید. اگر این روش نتیجه نداد، چه کاری می توانید بکنید؟ ممکن است شما به این نیاز داشته باشید که پیش از آنکه دوباره آن را امتحان کنید، چند هفته صبر کنید. از سویی دیگر، ممکن است، نوزاد شما را غافلگیر کند و تمام شب را بخوابد. در این هنگام، عادت نکنید که او را در نیمه شب بیدار کنید.
آموزش را تقویت کنید. چند شب متوالی، همان عمل را ادامه دهید: آخر شب غذا بدهید و روش های به تعویق انداختن و خواباندن دوباره را به کار گیرید. کودک در این زمینه، پیشرفت خواهد کرد و شب های شما بسیار بهتر خواهند شد.
کنار گذاشتن شیشه
ابتدایی ترین مشکلات زمان کودکی کنار گذاشتن شیشه است. به تدریج باید کودکتان، شیشه شیر را کنار بگذارد و تنها از فنجان بنوشد. اینکه چه زمانی به این روش بپردازید، به خودتان بستگی دارد و غیر معمول نیست که والدین مشکل بیشتری در این کار داشته باشند تا کودکان.
معمولا والدین نگران این مسأله هستند که کودکشان به حد کافی شیر نمی نوشد. درست است که بیشتر کودکانی که شیشه شان را دوست دارند، از فنجان به مقدار کمتری می نوشند، ولی یک کودک یکساله تنها به شانزده اونس (حدود نیم کیلو) شیر در شبانه روز نیازمند است و یک کودک هجده ماهه، به خوبی با هجده اونس (کمی بیش از نیم کیلو) شیر سر می کند. افزون بر آن، کودک از مواد لبنی دیگر نیز استفاده می کند. وقتی شما این تصمیم بزرگ را گرفتید که شیشه را از او بگیرید، راههای گوناگونی وجود دارند که می توانند، برای هر دو شما، موقعیت را آسان تر و تحمل پذیرتر کنند.
از پیش، برنامه ریزی کنید.
از آغاز نگذارید که کودکتان زیاد به شیشه شیر وابسته شود. بدین ترتیب، به او کمک می کنید که راحت تر آن را کنار بگذارد. منظور این است که کودک، به جای آنکه برای احساس امنیت کردن، به شیشه متکی باشد، باید به شما متکی باشد. نگذارید شیشه در دهانش بماند؛ بلکه هر وقت آن را می نوشد، آن را نگاه دارید.
درواقع، حتی هنگامیکه یاد می که خودش شیشه را نگه دارد، ما توصیه می کنیم که تا حد امکان، شما آن را نگاه دکتر و از شیشه برای آرام کردن کودک استفاده نکنید؛ زیرا اینکار باعث می شود که به آن وابسته شود.هیچ گاه هنگام خوابیدن به او شیشه ندهید، این کار می تواند باعث پوسیدگی دندان های کودک شود.
در شش ماهگی، به او نشان دهید که چگونه از فنجان بنوشد. در زمان غذا خوردن به او فنجان بدهید تا بدین ترتیب، در نوشیدن با آن، مهارت یابد. به او فنجان مخصره خودش را که رنگ روشنی دارد و می تواند آن را بشناسد، بدهید؛ می توانید فنجانهای مخصوص که استفاده از آنها برای نوزادان آسان تر است، استفاده کنید.
در این مورد مهمترین نکته پیدا کردن زمان مناسب برای این کار است. وقتی احساس کردید علاقه اش به شیشه در حال کم شدن است از فرصت استفاده کنید و دنبال آن را بگیرید. زمانی را انتخاب کنید که مسئله غیر مترقبه ای روی نداده است. زمانی که این تصمیم را گرفتید باید به آن پای بند باشید. و پیش از آنکه فکر می کنید، کودکتان دیگر همیشه از فنجان می نوشد.
روشهای زیر را جداگانه و یا همراه با هم امتحان کنید:
و محتویات شیشه کودک را رقیق کنید. در هفته پیش از زمان معینی با اضافه کردن آب به آب میوه یا شیر درون بطری، آن را برای او بتدریج بی مزه کنید. در همان زمان شروع کنید به دادن شیر یا آب میوه رقیق نشده با فنجان و تشویق او به نوشیدن از آن. عوض کنید.
سر شیشه را عوض کنید. سر شیشه قدیمی و آشنا را با نوعی با شکل و اندازه جدید، و به برنامه پایبند باشید. سعی کنید زمانی که شروع کردید، پایتان نلغزد! نگران نباشید .
اگر کودک روزی از شیر گرفته شود، به او آسیبی نخواهد رسید. به او بگویید که اکنون دیگر بزرگ شده است و باید شیشه ها را به بچه های کوچک بدهیم که آنها را لازم دارند. اجازه دهید او درجمع کردن و کنار گذاشتن آنها به شما کمک کند. و این کار را واقعه ای مهم و خاص جلوه دهید. سپس شیشه ها را بیرون بدهید و دیگر به عقب برنگردید. حتی اگر به مدت طولانی و با صدای بلند برای شیشه اش گریه می کند، هردوتان مشکل تر خواهد شد.
صبر کنید. اگر تسلیم شوید، این حالت را طولانی تر خواهید کرد و بعدا حل آن برای و او را غرق تحسین کنید. زمانی که از لیوانش می نوشد به او بگویید که چه کودک بزرگی شده است و «چقدر به او افتخار می کنید» و چه موفقیت بزرگی حاصل شده است.
