آرومل

آرومل  «طبی متفاوت…»، «طبی طبیعی…». بسیاری از روشهای دیگر امروزه ضرورت استفاده از طب کلاسیک را که در آن اجبار از شیمی درمانی و یک رشته تجویزها استفاده میشود زیر سوال برده اند.

امروزه مجلات، روزنامه ها و مردم افکار جدیدی را که بالاخص در رابطه با سلامتی و رژیم غذایی هستند پذیرفته اند و بالاخره، مسائل بهداشتی و گیاهان در صدر مسائل قرار گرفته اند.

حدود ۱۰۰ سال است که آزمایشگاهها سعی می کنند عناصر فعال گیاهان را جدا کرده و آنها را به صورت مصنوعی برای داروهایشان بسازند که البته این یک اشتباه بزرگ است.

در جوانه ی تبریزی، چیزی بیش از پوپلین جدا شده توسط آزمایشگاهها، وجود دارد و در یک لیمو عناصر بیشتری از اسید آسکوربیک و در پوسته ی درخت کنکینا، موادی بیش از کنین وجود دارد. در آنها «زندگی» همراه با مجموعه ای از سایر مواد وجود دارد.

تمام اسیدهای اسکوربیک دنیا هرگز ارزش یک باغ لیمو را ندارند. اما در حرکت جدیدی که انجام شده است، امروزه گیاهان جایگاه حقیقی خود را برای تسکین بیماران بدون این که به آنها آسیبی وارد سازند می یابند (درمان عمقی بدن با رعایت اصول آن) روشهای با ارزش در حال زنده شدن هستند ولی طب گیاهی، امروزه دیگر کاملا آن چیزی که در قدیم بود نیست و بیشتر این اسانسها هستند که مورد استفاده قرار می گیرند. چگونه از اسانس های روغنی استفاده کنیم؟

اسانس های روغنی را از گیاهان به وسیله ی عمل ساده ی تقطیر به دست می آورند. جوهر گیاه در یک حجم کم متمرکز شده و این تجمع و تمرکز امکان دقت زیادی را در تجویز آنها به وجود می آورد. در گیاه درمانی سنتی صحبت از واحدهایی هم چون یک سر انگشت یا یک مشت میشود که این موارد خیلی تخمینی هستند و این ضعف در اندازه گیری، امکان تجویزهای دقیق و مناسبی را ایجاد نمی کند.

از سوی دیگر، گیاهان با پیر شدن خواص اساسی خود را از دست میدهند. چیزی که معمولا در مورد اسانسها اتفاق نمی افتد. به این ترتیب، میتوان به اهمیتی که متخصصین طبیعی درمانی برای اسانسها قائل هستند پی برد، کم هستند متخصصینی که اسانس های روغنی را تجویز نکنند.

ولی چگونه باید از اسانسها استفاده کرد؟ چگونه میتوان آنها را در یک لیوان آب یا جوشانده ریخت که البته زیاد عملی نیستند زیرا این اسانسها در آب حل نمی شوند. رایج ترین روش، ریختن چند قطره اسانس روی یک حبه قند است که روشی قدیمی نیز می باشد.

با این حال، من شدیدا مصرف قند را نهی می کنم چون به اندازه کافی در رژیم های غذایی ما هیدارت کربن وجود دارد. شخصی که باید سه بار در روز از این اسانسها استفاده کند، باید سه بار هم قندی را که کاملا بیهوده است مصرف کند. با این وجود، یک راه حل دیگر نیز وجود دارد و آن استفاده از عسل است.

عسل + اسانس = آرومل

این اشتراک، واقعا جالب است. عسل بهترین وسیله برای جذب اسانسهای روغنی است زیرا امکان میدهد تا عناصر فعال آنها به خاطر جذب سریع بهتر در بدن پخش شوند. عسل خواص اسانس ها را بهبود می بخشد و متقابلا اسانسها قدرت درمانی عسل را در بطن یک همکاری ظریف و دقیق، تقویت می کنند.

هیچ مخلوط بهتر از عسل و اسانس که به آن آرومل می گویند، نمی توان یافت. البته عناصر دیگری که به این ماده اضافه شوند، بعد درمانی جدیدی به آرومل ها میبخشند. فعالیت عسل یک آرومل به وسیله ی اسانسها بیشتر میشود. متقابلا اسانسهای همان آرومل نیز دارای قومی محرکه ی بیشتری می شوند و این اشتراک نتیجه ی بسیار خوبی را در بر خواهد داشت.

آرومل ها را به دو طریق می توان به کار برد:

۱- میتوان آنها را زیر زبان قرار داد تا با مخلوط شدن با بزاق جذب شوند که در این رابطه حداکثر یک قاشق مرباخوری را در هر روز دو بار بین وعده غذاها می توان مصرف کرد.

۲- با یک قاشق مرباخوری از آنها یک فنجان بزرگ جوشانده را شیرین کرد و این کار را دو بار در روز انجام داد (که البته در صورت امکان بهتر است جوشانده همان گیاهی باشد که اسانس آرومل از آن گرفته شده است.)