آیدانا | شما آنچه هستید که میخورید
کاربر 21 
نام فارسی: گل شیپوری (نام گونه های ایران)
نام علمی: .Arum maculatum L
نام فرانسه: Pied de veau، Gouet ، A. macule، Arum tacheté
نام انگلیسی: Water robin، Cuckoo – pint، Wake robin، Calf ‘ s foot
نام آلمانی: Aronenkraut، Aronswurz، Aronstable
نام ایتالیایی: Aro
نام عربی: تریاق ابيض
گل شیپوری ، گیاهی است از تیره گل شیپوری علفی و دارای ریزوم متورم و برگ های بزرگ به طول ۱۵ تا ۳۰ سانتی متر که در سراسر اروپا و برخی نواحی آسیا پراکندگی دارد و معمولا نیز در جنگل های مرطوب، حاشیه مزارع و باغ ها می روید. در فصل بهار، برگ های آن ظاهر می شود. در این موقع تدريجا از وسط برگ ها، براکته بزرگی شروع به پیدایش می کند که اسپات نام دارد و درون آن، میله درازی که در واقع محور گل آذین است جای دارد.
بر روی این میله و در قسمت تحتانی و وسطای آن، ۲ حلقه از گل های ماده و نر، عاری از کاسه و جام و منحصرا دارای پرچم های فاقد میله و یا مادگی منتهی به یک کلاله ظاهر می شود. در قسمت بالای گل های نر که معمولا بیش از یک پرچم ندارند، گل های غیرزایا و پس از آن، قسمت انتهایی محور گل آذین دیده می شود که عاری از گل است. میوه گل شیپوری قرمز رنگ و سمی است.
از انواع مفید دیگر گل شیپوری ، .A. italicum Mill و هم چنین گیاهی به نام .A. Arisarum L.، Arisarum vulgare Trag می باشد که هر دو در اروپا می رویند و هیچ یک از آن ها نیز در ایران یافت نمی گردند. این دو گیاه از نظر اختصاصات کلی درمانی در ردیف گیاه قبلی قرار دارند. کلیه گیاهان مذکور به حالت تازه، سمیت داشته و خطرناک اند.
ترکیبات شیمیایی گل شیپوری
سمیت گیاهان انواع گل شیپوری به علت دارا بودن موادی به نام های آروئین (aroine)، آرونیدین (aronidine) و آرونين (aronine) است که هنوز ترکیب شیمیایی آن ها به خوبی مشخص نگردیده است. این مواد که در غده های زیرزمینی گیاهان مذکور، فراوان یافت می شوند، در ردیف کرنی سین قرار دارند. علاوه بر این، در اعضای گیاهان مذکور نوعی ساپونین و یک گلوکزید مولد اسید سیانیدریک نیز وجود دارد. در میوه آن ها ماده رنگی لیكوپین (lycopine) و در اسپادیس آن ها، یک دیاستاز اکسیدان یافت می شود.
خواص درمانی گل شیپوری
در زمان های قدیم از غده زیرزمینی گیاهان انواع گل شیپوری با همه تلخی که دارا می باشد، به عنوان تغذیه استفاده به عمل می آمد، به علاوه از قطعات رنده شده آن ها که فکول فراوان دارد، پس از شست شو در سطح غربال های مخصوص، نوعی ماده نشاسته ای به نام آرو – روت (Arrow – root) به دست می آورند که غذایی سبک، زود هضم و مقوی است.
چون اعضای گیاهان مذکور به حالت تازه، خطرناک و بسیار سمی است و چون برگ های پهن و میوه های قرمز رنگ و زیبای آن ها غالبا جلب توجه اطفال را می کنند، لذا گاهی مسمومیت شدید و خطرناک در کودکان به وجود می آورند. از ریشه متورم گیاهان مذکور به عنوان خلط آور، مسهل و از برگ و ریشه تازه آن ها در استعمال خارج به عنوان تاول آور و قرمز کننده پوست و هم چنین التیام دهنده و رفع کننده زخم ها استفاده می شود.
ریشه گیاهان انواع گل شیپوری سابقا جهت رفع ناراحتی های مزمن دستگاه تنفسی مانند آسم و سیاه سرفه مزمن، مورد استفاده قرار می گرفته و برای این کار نیز گرد قطعات خشک شده ریشه به مقدار ۱ تا ۲ گرم مخلوط در عسل (برای ۳ مرتبه در روز) به کار می رفته است. در موارد آب آوردن انساج، کم خونی های ناشی از تب های نوبه و عوارض رماتیسمی، از خاصیت مدر و مسهل بودن آن ها استفاده می کرده اند و گرد ریشه خشک شده آن ها را به مقدار ۱ تا ۳گرم مخلوط در تیزان جو یا در یک شربت و یا به صور دیگر، به کار می برده اند.
در استعمال خارج، اگر له شده برگ های تازه گیاهان مذکور و یا قطعات ریشه آن ها بر روی زخم های دیرعلاج، زخم های اسکوربوتیک یا خنازیری قرار گیرد، سریعا موجبات سرباز کردن زخم ها و التیام آن ها را فراهم می سازد.
