رایحه درمانی ، تاریخچه و اصول استفاده از روغن های پایه در رایحه درمانی

رایحه درمانی را زمانی که برای رهایی از یک حس ناخوشایند عطری را بو کرده، یا پس از شستن دست هایمان با صابون روحیه شادتری پیدا می کنیم در حال تجربه هستیم. این دانش به چگونگی تاثیر رایحه های مختلف و همچنین روغن های رایحه دار بر جسم و ذهن انسان به منظور رفع ناراحتی ها و مشکلات و درمان بیماری ها می پردازد.

امروزه با پیشرفت دانش بشر و استفاده از تجربیات پیشینیان روش های گوناگونی برای بهره مندی از فواید روغن های پایه گیاهان به دست آمده اند.

توجه داشته باشید که انجام درست و با دقت این روش ها به بهبود سلامت ما کمک فراوانی می کند، ولی استفاده بیش از اندازه و یا نادرست از روغن های پایه و رایحه آنها ممکن است آسیب هایی جدی به انسان برساند. از این رو حتما با آگاهی کامل از خواص روغن های پایه و تاثیرات آنها و همچنین مشورت با پزشک و یا متخصص رایحه درمانی اقدام به انجام روش های سودمند رایحه درمانی در منزل کنید.

هشدار و معرفی برخی روغن های پایه سمی

روغن های پایه ای که در زیر نام آنها آمده است، به دلیل اینکه به شدت سمی هستند، هرگز و تحت هیچ شرایطی نباید در رایحه درمانی مورد استفاده قرار گیرند:

• بادام تلخ
• برگ بولدو (درخت کبد)
• برگ جابوراندی
• برنجاسف
• پونه
• تخم درمنه
• ترب کوهی
• چوب جنوبی (خاراگوش جنوبی)
• خاراگوش
• خردل
• ساسافراس
• سداب
• سدر زرد
• سوسن اصغر
• کاسنی تلخ
• کافور زرد
• مای مرز
• همیشه سبز

هرگز بدون تجویز پزشک هیچ روغن پایه ای را مورد استفاده قرار ندهید.

رایحه درمانی چیست؟

رایحه درمانی نام نوعی روش درمان است که در آن از روغن های پایه گیاهان، بوته ها و درختان زیادی برای بهبود بیماران استفاده می شود. روغن هایی که از گیاهان استخراج می شوند برای مصارفی گوناگون مانند درمان مشکلات جسمی و روحی، استفاده در محصولات آرایشی و بهداشتی و حتی برای تفریح به کار می روند. روغن های پایه بر حالات روحی و جسمی افراد تاثیر می گذارند و تحقیقات دانشمندان برای یافتن چگونگی این تاثیرات ادامه دارد.

از زمان های بسیار دور رایحه درمانی مورد استفاده بوده است. افزایش محبوبیت این روش درمان در سال های اخیر، بیشتر به این دلیل بوده است که افرادی رایحه درمانی را “روش نوین” درمان نامیده اند، و این در حالی است که نام “روش نوین” برای استفاده از گیاهان در پزشکی که قدمتی چند هزار ساله دارد به هیچ عنوان مناسب نیست. علاوه بر این، نام “روش نوین” نوعی پیش داوری با خود به همراه دارد.

افراد بدبین معمولا به هر چیز که برچسب نوین دارد به عنوان روش های “من در آوردی” و غیر علمی می نگرند. این افراد علاقه ای به قبول این مطلب ندارند که آنها نیز مانند همه ما در زندگی همیشه در حال تجربه انواعی از رایحه درمانی هستند.

متخصصان رایحه درمانی نیاز به دانش و تجربه زیادی برای به کار گیری این روش دارند. مهارت این افراد ممکن است برای درمان بعضی از بیماری ها کافی نباشد، حال آنکه ممکن است این نوع بیماری ها نیاز به درمان های تکمیلی پزشکی داشته باشند و یا خیر.

در رایحه درمانی برای درمان انواع ناراحتی ها و بیماری ها روش های کاربردی متفاوتی وجود دارند که بعضی از آنها برای رفع ناراحتی های جزیی و بعضی دیگر برای بهبود بیماری های سخت به کار می روند. در مواردی رایحه درمانی برای گندزدایی و ضدعفونی نیز استفاده می شود. با گسترش روزافزون پژوهش ها درباره این موضوع، قابلیت های رایحه درمانی نیز افزایش می یابند. اگر روش های رایحه درمانی به طور درست انجام شوند، حتی اگر بیماری فرد را درمان نکنند، سبب بهبود وضع جسمی و افزایش روحیه بیمار می شوند.

ما خود به نوعی بهترین رایحه درمان برای خودمان هستیم. بعضی از رایحه ها موجب شادی ما می شوند، از این رو به عنوان مثال شامپویی را انتخاب می کنیم که رایحه ای خوشایند داشته باشد.

بعضی از روغن های پایه سبب رفع خستگی ماهیچه ها می شوند و ما می توانیم این روغن ها را در ترکیبات صابون ها، شامپوها، کرم های دست و صورت و لوسیون های ساخته شده در آزمایشگاه ها و کارخانجات بیابیم. از این رو در هنگام استفاده از این محصولات، ما به نوعی در حال تجربه رایحه درمانی هستیم، اگر چه این اعمال بسیار روزمره و کم اهمیت به شمار آیند.

استشمام چند قطره از عصاره اوکالیپتوس در هنگام سرماخوردگی سبب باز شدن راه تنفس می شود. نوجوانان معمولا برای برطرف کردن دانه های سرسیاه پوست از روغن درخت چای و یا ترکیبات حاوی این روغن استفاده می کنند. تمامی این ها رایحه درمانی است.

هنگامی که در گل فروشی از رایحه گل ها لذت می بریم، وقتی که در جنگل بوی درختان کاج به ما نشاط می دهد، در حالی که با دقت فراوان سبزی های تازه را برای آشپزی انتخاب می کنیم و یا حتی در فصل پاییز وقتی بوی برگ های خشک شده که عابران از روی آنها می گذرند حسی خاص به ما می بخشد، ما در حال تجربه رایحه درمانی هستیم.

در سده های گذشته مردم دانش بسیاری درباره اسرار درمانی گیاهان داشتند که امروزه رایحه درمانی نامیده می شود. بسیار پیش از اینکه دانش شیمی به کمک علم پزشکی بیاید، مردم سرزمین های گوناگون عصاره گیاهان و درختان را برای درمان بیماری ها، جلوگیری از شیوع آنها و استفاده در مراسم مذهبی و جشن ها در سراسر دنیا به کار می بردند.

با پیشرفت دانش پزشکی تمایل به کشف فواید استفاده از داروهای گیاهی برای جایگزینی آنها با داروهای آزمایشگاهی افزایش یافت.

البته بدون توجه به این امر که بعضی از داروهای رایج مانند دیجوکسین نیز از منابع گیاهی تهیه می شوند، بیشتر مردم نسبت به درمان های گیاهی و رایحه درمانی که کاملا منشا گیاهی دارد بدبین بودند، شاید به این دلیل که پزشکان در دانشگاه این روش های درمانی را تحصیل نمی کردند و شاید به این دلیل که درمان های گیاهی و رایحه درمانی در شکل های آماده مانند قرص و کپسول و در اندازه های مشخص در داروخانه ها به فروش نمی رسیدند.

هنوز هم برخی از مردم تردید دارند که با استفاده موضعی از یک روغن پایه چگونه می توان بیماری های درونی را درمان کرد. با این وجود افرادی که رایحه درمانی را تجربه کرده اند همگی از تاثیرات بسیار سودمند آن سخن می گویند. رایحه درمانی روشی قدیمی و دارای فواید بسیار زیاد است و به هیچ عنوان برچسب “روش نوین” به آن نمی چسبد.

رایحه درمانی برای نوزاد و کودکان

نوزاد

نوزاد از زمان تولد به بعد در مقابل رایحه و تماس به خوبی عکس العمل نشان می دهد. از این رو مادر و فرزند می توانند به خوبی از ماساژ و روغن های رایحه دار بهره مند شوند.

روغن های پایه را نمی توان برای نوزادان بسیار کوچک به کار برد ولی استفاده از ماساژ آهسته همراه با روغن بادام و زیتون بسیار مفید است. پیش از شروع این کار از راحتی، آرامش و گرم بودن نوزاد اطمینان حاصل کنید و سپس با نوک انگشتان ضربات بسیار آرامی به اعضا و بدن نوزاد وارد کنید.

اگر انجام این کار سبب ناراحتی و ترس فرزند شما شد بلافاصله آن را متوقف کنید. معمولا این عمل مورد پسند نوزاد است ولی امکان دارد به دلیل گرسنگی و یا ناراحتی، او از این روش استقبال نکند. از زمان رسیدن نوزاد به یک ماهگی می توانید استفاده از روغن های پایه را شروع کنید و دو تا سه بار در هفته آنها را به کار برید.

روغن بابونه و اسطوخودوس رقیق شده برای شروع مناسب هستند. برای رقیق کردن افزودن تنها یک قطره و نه بیشتر، از روغن پایه به یک قاشق غذاخوری سرپر روغن حلال کافی است.

کاملا مراقبت باشید تا روغن از صورت نوزادان دور بماند. پس از چند ماه می توانید از روغن های نارنگی، نرولی و رُز نیز استفاده کنید. روش دیگر به کار گیری روغن های پایه افزودن دو یا سه قطره روغن به یک ظرف آب جوش و قرار دادن آن در اتاق نوزاد است. روغن نارنگی و اسطوخودوس آرام کننده هستند و می توان برای راحتی تنفس نوزاد سرماخورده از روغن اوکالیپتوس استفاده کرد.

همانند دوران بارداری مطالب بسیاری نیز درباره مراقبت از نوزاد و استفاده از روغن های پایه وجود دارند که البته در این مورد نیز مشورت با متخصص بسیار مفید و موثرتر خواهد بود.

کودکان

با افزایش سن کودک تعداد روغن های قابل استفاده برای او نیز افزوده می شوند. هرگز از روغن های التهاب آور برای کودکان استفاده نکنید.

از یک سالگی به بعد می توانید دو قطره روغن پایه به یک قاشق غذاخوری سرپر روغن حلال اضافه کنید. در حدود سن شش و هفت سالگی نیمی از میزان مورد استفاده برای بزرگسالان را می توان به کار برد. از دوازده سالگی به بعد میزان استفاده روغن های پایه مانند بزرگسالان خواهد بود.

رایحه درمانی در گذر زمان

استفاده روزمره از بسیاری گیاهان معطر مانند جعفری، سنبل، رزماری و اسطوخودوس برای باز کردن راه تنفس، آرامش بخشیدن و شاداب شدن به هزاران سال پیش باز می گردد. کاربرد گیاهان معطر در گیاه پزشکی دارای مستنداتی بسیار با سابقه است.

رایحه درمانی استفاده از مواد اصلی تشکیل دهنده گیاهان (مانند روغن پایه) و برگرفته از گیاه پزشکی است. کاربرد روغن پایه گیاهان نیز به قدمت کاربرد همان گیاهان است.

بسیاری از تمدن‌های کهن از ارزش روغن پایه گیاهان آگاه بودند. پارسیان، یونانی‌ها، رومی‌ها، چینی‌ها، مصریان، اعراب و حتی بومیان استرالیا و هند و آفریقا بسیاری از روغن های پایه را به عنوان خوشبو کننده، دارو، محرک و … مورد استفاده قرار می دادند.

بیشتر دانشی که ما از مصر باستان داریم برگرفته از گنجینه ها و کتیبه هایی است که از مقبره های افراد سرشناس آن زمان که به خوبی حفظ شده اند به دست آمده اند. این مقبره ها همچنین حاوی اجساد به دقت مومیایی شده آن افراد نیز هستند. مومیایی کردن روشی است که در آن از بسیاری روغن های پایه مانند چوب سدر و مُر استفاده می شود.

مصریان باستان از گیاهان معطر خوشبو کننده ‌هایی برای بدن تهیه می کردند، و ملكه آنها کلئوپاترا بعضی از آن عطرها را که خواص تحریک کننده و تقویت کننده جنسی داشته مورد استفاده قرار می داده است.

توجه به خواص گندزدای روغن های پایه گیاهان خاص در میان یونانیان و رومیان از اهمیت بیشتری برخوردار بوده است. به عنوان مثال، یونانیان جوانه های حاوی روغن آویشن را در مناطق شیوع بیماری برای پیشگیری از گسترش آن می سوزاندند، و یا بومیان استراليا اوکالیپتوس (که دارای خواص گندزدای شدید است) را به همین منظور مورد استفاده قرار میدادند.

بقراط نیز اهمیت کاربرد رایحه درمانی و ماساژ را در نوشته های خود متذکر شده است. تمامی ملل متمدن در روزگاران قدیم علاوه بر استفاده از گیاهان در رایحه درمانی آنها را برای تولید عطرها، خوشبو کننده ها و مرهم ها نیز به کار می بردند.

در هندوستان نوعی روش درمان به نام “آيورودا” و یا “دوانگاری” به معنای دانش زندگی حدود سیصد سال مورد استفاده بوده است، که این روش شباهت بسیار به رایحه درمانی دارد. در آیورودا ماساژ همراه با روغن های خوشبو اعمال می شود.

در منابع بسیاری به استفاده از آویشن اشاره شده است. در انجیل عهد جديد آمده است که “سه مرد عاقل شرقی” آویشن را به عنوان هدیه تولد برای حضرت عیسی (ع)  آوردند. این گیاه در بسیاری از فرهنگ ها و تمدن ها دارای ارزش است و آن را نه تنها در تولید عطر، بلکه به عنوان گندزدا و داروی شفابخش به کار می بردند.

کُندُر نیز گیاه رایحه دار دیگری است که برای حضرت عیسی (ع) آورده شد و در بسیاری از تمدن ها برای تولید خوشبو کننده ها و روغن های داروی مورد استفاده قرار داشته است.

ریحان نیز گیاه رایحه دار دیگری است که به دلیل داشتن خواص ضدعفونی کننده، تقویت کننده معده و کمک کننده به گوارش و همچنین طعم خوب همیشه مورد استفاده بوده است. مصریان باستان این گیاه را همراه با آویشن برای مومیایی کردن بخور می دادند.

تمدن های شرقی و روم و یونان باستان روغن ریحان را برای استحمام و به عنوان ماده ضدعفونی کننده به کار می بردند. هندوها ريحان را گیاهی مقدس از سوی خداوندشان (کریشنا) می دانند و در مراسم مذهبی از آن استفاده می کنند.

در طول قرون و سفر ملل مختلف به سایر نقاط جهان دانش کاربرد گیاهان رایحه دار گسترش یافت، و به تدریج چگونگی استفاده از این گیاهان و فرایند عصاره گیری از آنها در سراسر جهان شناخته شد. همچنین گیاهان و درختان رایحه دار از کشوری به کشوری دیگر برده شدند تا استفاده از آنها در مکان هایی که این گیاهان بومی آنجا نبودند نیز آسان شود. جنگجویان صلیبی یکی از عوامل گسترش رایحه درمانی در اروپا بودند.

در قرون وسطی عطرهایی که به بریتانیا آورده می شد بسیار مورد توجه بودند. در آن دوران که بهداشت فردی عملا وجود نداشت و مردم کمتر دست و بدن خود را می شستند، این عطرها که از کشورهای دور می آمد به دلیل اینکه بوی آنها جایگزین بوی بد میشد، از ارزش بالایی برخوردار شدند. همچنین خواص گندزدای گیاهان رایحه دار در دوران شیوع حصبه، وبا و طاعون مورد توجه خاصی قرار گرفت.

در طی سده های متوالی دانش کاربرد روغن های گیاهان همراه با دانش گیاه پزشکی پیشرفت کرده است، و گیاهان دارویی به مهمات و اسلحه پزشکان تبدیل شدند. روغن های پایه مورد توجه دو گروه خاص قرار گرفتند: پزشکی و حرفه های مرتبط با آن و همچنین صنایع عطرسازی. هر کدام از این دو گروه دانشمندانی را برای تجزیه مواد تشکیل دهنده روغن‌های پایه و چگونگی کاربرد آنها به خدمت گرفتند.

در این میان صنایع عطر سازی پیشرفت چشمگیری داشتند و شیمی دانانی که در زمینه دانش پزشکی فعالیت می کردند، برای تجزیه عناصر تشکیل دهنده گیاهان و استفاده از آنها در داروهای مصنوعی بسیار کوشش کردند.

به تدریج طی سده هجدهم میلادی دانش پزشکی در این راه به سرعت پیش رفت و پزشکان و شیمی دان ها استفاده از مواد شیمیایی را جایگزین منابع طبیعی گیاهی کردند. این امر سبب شد تا عموم مردم دسترسی بیشتری به گیاه پزشکی داشته باشند تا پزشکان.

با گذشت زمان هر انسان عادی با استفاده از دانشی که از نسل های گذشته خود فرا گرفته بود تبدیل به یک گیاه پزشک شد و پزشكان مسئول این دگرگونی بودند. در آن زمان گیاه پزشکی دیگر از مد افتاده به حساب می آمد، تا جایی که در سده بیستم میلادی بسیاری از مردم از روی شک و تردید به این دانش می نگریستند.

رایحه درمانی به صورتی که امروزه وجود دارد مدیون کوشش های فرانسوی هاست. شامبرلان، مونیه و کاداک نخستین کسانی بودند که در اواخر سده نوزدهم میلادی تحقیقات وسیعی درباره تاثيرات سودمند ضد باکتری روغن های پایه انجام دادند.

در اواخر دهه ۱۹۲۰ میلادی یک شیمی دان فرانسوی به نام رنه گتفوسه واژه رایحه درمانی را برای نخستین بار به کار برد. او به صورت اتفاقی کشف کرد روغن اسطوخودوس تأثیر بسیاری در بهبود سوختگی پوست دارد. دست وی در هنگام کار در آزمایشگاه ناگهان دچار سوختگی شد و او نزدیک ترین مایعی که در آنجا بود را برای کاهش درد بر روی دستش ریخت.

آن مایع همان روغن اسطوخودوس بود. سپس متوجه شد که بخش آسیب دیده به سرعت التيام پیدا کرده است و آثار سوختگی تقریبا از بین رفته اند. این امر سبب شد تا این شیمی‌دان فرانسوی به تحقيق درباره روغن‌های پایه و خواص آنها ادامه داده، شیفته این دانش شود. او کاربرد بسیاری از روغن های پایه را در پیشگیری و درمان بیماری ها یافت.

در دهه ۱۹۴۰ میلادی یک جراح فرانسوی به نام ژان والنه تحت تاثیر کارهای گتفوسه تحقیقات با ارزشی درباره خواص روغن های پایه انجام داد. وی در طول جنگ جهانی دوم، به عنوان یک جراح ارتش دریافت که اثر ضدعفونی کننده روغن های پایه بسیار با ارزش است و این روغن ها در التيام زخم ها بسیار مفید هستند.

همچنین او دریافت که روغن های پایه نه تنها بر بدن تاثیر می گذارند، بلکه تاثیرات فراوانی نیز بر ذهن و روان افراد دارند. والنه با توجه به این مطلب به درمان بعضی از بیماری های روحی و روانی پرداخت.

این تحقیقات سبب چاپ و انتشار کتابی به نام “رایحه درمانی” در دهه ۱۹۶۰ میلادی شد. بسیاری از مردم و دانشمندان گتفوسه و والنه را پدران دانش رایحه درمانی می دانند.

یکی دیگر از افراد مهم در این زمینه و معاصر والنه، مارگارت موری بود. او که یک شیمی دان و متخصص زیبایی بود، در پیشرفت و ترویج رایحه درمانی در هر دو زمینه زیبایی و پزشکی در اروپا بسیار کوشش کرد. همچنین او توجه زیادی به استفاده از روغن های پایه در ماساژ داشت.

اگرچه بیشتر مردم نسبت به لوازم آرایشی و بهداشتی و داروهایی که در داروخانه ها به فروش می رسند و توسط پزشکان تجویز می شوند اطمینان کامل دارند و از فواید بسیار گیاهان و رایحه های آنان اطلاع کمی دارند، ولی توجه به رایحه درمانی در طول زمان به تدریج افزوده شده است. شرکت ها نیز به استفاده و فروش روغن های پایه روی آورده اند.

البته بیشتر این محصولات برای مصارف آرایشی و زیبایی عرضه میشوند و افراد به آسانی قادر به تهیه مطلب و مقاله درباره موضوعات مربوط و یا خواص روغن های پایه برای استفاده شخصی هستند. رایحه درمان های سراسر جهان سازمانی تأسیس کرده اند که دارای دوره های آموزشی و مدارک خاص خود است.

این دوره ها برای افرادی که علاقه به این دانش برای استفاده شخصی و یا ورود به دنیای حرفه ای دارند برگزار می شوند.

ما باید از دانش های پزشکی و آزمایشگاهی و خدماتی که به بشر ارایه داده اند ممنون باشیم، ولی جای صد افسوس است اگر درمان های کهن مانند رایحه درمانی و فواید بی شمار آنها مورد بی اعتنایی قرار گیرند.

روند رو به رشد توجه به رایحه درمانی شاید بتواند گذشته را جبران کند. امروزه بسیاری از مردم به این دانش روی آورده اند و فواید آن را در کنار درمان های پزشکی و همچنین به عنوان جایگزین لذت بخش آنها تجربه می کنند.

 تحقیقات درباره تاثیرات منحصر به فرد روغن های پایه خاص و مواد تشکیل دهنده آنها همچنان ادامه دارد و امید است که به زودی تمامی فواید و کاربردهای رایحه درمانی شناخته شده، مورد استفاده قرار گیرند.

دیدگاه شفابخشی عمومی

رایحه درمانی روشی است که به بهبود عمومی بدن می پردازد. متخصصان این روش همیشه تاریخچه ای از وضعیت جسمی و بیماری فرد همراه با جزئیات تهیه می کنند. در رایحه درمانی، هدف درمان عمومی بیمار به جای درمان یک نشانه خاص بیماری است. این دیدگاه از سه جهت دارای ارزش است.

اول اینکه برای اولین بار بیمار این فرصت را به دست می آورد تا نگاهی اجمالی به نحوه زندگی، مشکلات و نیازهای جسمی و روحی و دیدگاهش نسبت به خود و زندگی بیندازد.

(بیشتر مردم پیش از آنکه مشکلی برایشان پیش آید، هیچ توجهی به وضع سلامت خود ندارند.) به این ترتیب با افزایش حس مراقبت از خود، بیماران شانس نگریستن به مشکلات فراتر از نشانه های ظاهری بیماری برای افزایش آگاهی نسبت به خود و یافتن راه های افزایش سلامت جسمی و روحی را می یابند، که این مطلب سبب می شود تا بدن توانایی خود را برای مبارزه با بیماری ها بیشتر کند.

فایده دوم این دیدگاه این است که به رایحه درمان کمک می کند تا با بیمار بیشتر آشنا شود و آسان تر ریشه بیماری را بیابد. با این اطلاعات متخصص می تواند به جای درمان نشانه ای از بیماری که توسط خود فرد بیان می شود به درمان بیمار برای بهبود عمومی وی بپردازد.

چرا که اگر نشانه های ظاهری ناراحتی و یا بیماری برطرف شوند ولی علت اصلی بروز این نشانه ها هنوز در بدن فرد باشد، بیماری دوباره باز خواهد گشت. به عنوان مثال، اگر بیماری با نشانه های ناشی از اضطراب و پریشانی به رایحه درمان مراجعه کند متخصص می تواند علاوه بر رفع سریع آن نشانه ها به درمان کلی پریشانی و اضطراب در آن فرد با انجام درمان های آرامش بخش و بیان توصیه های مفید با تأثیرات همیشگی بپردازد.

و بالاخره سوم اینکه این دیدگاه بسیار سودمند است، چرا که در آن فردی برای شنیدن و توجه به شما مدت زمان نسبتاً زیادی را اختصاص می دهد.

در حالی که در این روزگار کسی وقت برای شنیدن به حرف شما ندارد، اگر متخصصی به تمامی دردها و احساسات و شکایات شما توجه کند و سپس روشی را برای درمان تجویز کند، کمتر می توان به درستی آن روش شک کرد.

رایحه درمانی جایگزینی برای دانش پزشکی نیست و هیچ یک از رایحه درمان ها چنین ادعایی ندارند. متخصصان رایحه درمانی به خوبی می دانند که روغن های پایه قابلیت درمان یک فهرست از بیماری ها و فراتر از آن را نیز دارند، ولی هرگز خود را شفادهنده و معجزه گر نمی دانند. چرا که شفای بیماران تنها در قدرت خداوند است.

رایحه درمانی روشی برای بهبود وضع روحی و جسمی و برقراری تعادل میان مغز و سایر اندام ها در راستای غلبه بر بیماری، پریشانی و خستگی است. به طور خلاصه رایحه درمانی به بدن بیمار کمک می کند تا خودش را درمان کند.

این روش را می توان همراه با دانش پزشکی در بهبود فرد به کار برد، به شرط آنکه پزشک و رایحه درمان هردو از روند بهبود مطلع باشند. در بسیاری از مواقع رایحه درمانی جایگزین بسیار مناسبی برای درمان های پزشکی است، جایگزینی خوشایند و بدون عوارض نامطلوب جانبی.

هشدار! انجام رایحه درمانی در منزل برای رفع خستگی، کاهش درد ماهیچه‌ها، التيام زخم‌ها و بهبود سرماخوردگی و نظایر آن موثر و کم خطر است، ولی باید توجه داشت که آزمایش و درمان بیماری های جدی و سخت و ناراحتی هایی که رو به وخامت گذاشته اند، فقط زیر نظر پزشک و متخصص رایحه درمانی باید انجام شود. به بیان ساده تر “دکتر بازی” در منزل از خطرناکترین کارهاست.

اصول استفاده از روغن های پایه در رایحه درمانی

• هرگز بدون مشورت با پزشک درمان را قطع نکنید.
• بعضی از روغن های پایه در صورت استفاده نادرست سبب بروز مسمومیت شدید می شوند. بعضی از این روغن ها برای استفاده در منزل مناسب نیستند. همیشه پیش از استفاده از روغن های پایه با یک متخصص رایحه درمانی مشورت کنید.
• هرگز روغن های پایه را در هنگام بارداری و برای نوزادان و کودکان بدون مشورت با متخصص رایحه درمانی استفاده نکنید.
• بعضی از بیماری ها و شرایط جسمی از بروز تاثیرات روغن های پایه جلوگیری می کنند.
• هرگز روغن های پایه را نخورید.
• هرگز روغن های پایه را برای درمان و شستشوی چشم به کار نبرید.
• هرگز روغن های پایه را قبل از رقیق کردن بر روی پوست استفاده نکنید. تنها در مواردی که پزشک تجویز کرده باشد، انجام این کار جایز است.
•  درمان هومیوپاتی و یا درمان های گیاهی را برای انجام رایحه درمانی قطع نکنید.