آیدانا | شما آنچه هستید که میخورید
کاربر 21 
نام علمی: .Anthyllis vulneraria L
نام فرانسه: Triolet jaune، Trè flejaune des sables، Anthyllide vulné raireVulné raire
نام انگلیسی: wound wrot، Lady’s fingers، Kidney – vetch
نام آلمانی: Echter wundklee
نام ایتالیایی: Trifoglio giallo delle sabbie، Vulneraria
نام عربی: حشيشة الدب
Anthyllis vulneraria گیاهی است علفی، پایا و به ارتفاع ۱۰ تا ۱۵ سانتی متر از تیره پروانه وران که در برخی نواحی اروپا و آسیا مانند هند و ایران می روید. محل رویش این گیاه گیلان می باشد.
از اختصاصات آن این است که برگ های آن در ناحیه پایین ساقه، ساده و یا مرکب از ۲ تا ۳ زوج برگچه بیضوی نامساوی و منتهی به یک برگچه بزرگ است. وضع قرار گرفتن برگچه های آن نیز بر روی محور برگ به صورتی است که یک حالت نامنظم و غیر یکسان را نشان می دهد. برعکس در قسمت فوقانی ساقه، برگ ها عموما مرکب از ۷ تا ۱۳ برگچه باریک و نوک تیز است.
چون برگ های قاعده ساقه گیاه Anthyllis vulneraria مرکب از برگچه های نامنظم است، از این جهت تشخیص آن از گیاهان دیگر این تیره به سهولت انجام می گیرد. گل های آن کوچک زرد رنگ یا نارنجی مایل به قرمز و مجتمع به صورت دسته هایی با ظاهر مدور است. در داخل میوه نیام آن، منحصرا یک دانه جای دارد. در بعضی نواحی آن را به عنوان یک گیاه زینتی پرورش می دهند. قسمت مورد استفاده این گیاه، گل و گاهی تمام قسمت های هوایی آن است.
ترکیبات شیمیایی Anthyllis vulneraria
برگ و قسمت های مختلف گیاه Anthyllis vulneraria دارای تانن، موسیلاژ، ساپونین های مختلف، مواد رنگی و دانه اش دارای یک ماده روغنی قابل استخراج به مقدار ۱۰ درصد، به رنگ زرد و به وزن مخصوص ۰.۹۱۶ در گرمای ۲۵ درجه است. در دانه آن، آلورون، قندهای مختلف مانند رافینوز، ساکارز و غیره یافت می شود. روغن مذكور، حالت روان دارد ولی در گرمای ۱۸ درجه، انجماد حاصل می کند. رنگ آن سبز تیره و اندیس صابونی شدن و ید آن به ترتیب ۱۸۹ و ۷۱.۶ است. اندیس انکسار آن در گرمای ۳۰ درجه ۱.۴۷۵۶ می باشد.
خواص درمانی Anthyllis vulneraria
Anthyllis vulneraria، قابض، التیام دهنده و تصفیه کننده خون است. گل های آن اثر ملین دارد و از دم کرده آن برای تقویت اعمال معده و روده و همچنین رفع استفراغ اطفال استفاده به عمل می آید. در استعمال خارج اثر التیام دهنده زخم و جراحات دارد.
صور دارویی Anthyllis vulneraria
در مصارف داخلی، دم کرده ۵۰ در هزار گل Anthyllis vulneraria ولی در استعمال خارج، جوشانده یک مشت از قطعات گیاه کامل در یک لیتر آب برای تهیه لوسیون به کار می رود.
.Sphacrophysa salsula (Pall.)DC. Swainsona salsula (Pall.) Taub
گیاهی است که در نواحی مرکزی آسیا می روید و دارای الكالوئیدی به نام اسفروفيزين (spherophysine یا sphaerophysine) است. این الکالوئید که به فرمول C۱۰H۲۲N۴ و به وزن ملکولی ۱۹۸.۳۱ می باشد، در اعضای مختلف گیاهان دیگری از این تیره به نام های Smirnowia turkestana Bunge و .Eremosparton flaccidum Litw نیز وجود دارد و از آن ها استخراج شده است.
فرمول منبسط آن توسط Heesing و Eckard تعیین گردید. ملح بنزوآت آن (spherophysine Benzoate) که به فرمول C۱۰H۲۲N۴, ۲C۶H۵COOH و به وزن ملکولی ۴۴۲.۶ است و دی بنزوآت (Chemical Abstracts) نیز نامیده می شود، به صورت گرد متبلور و سفید رنگ به دست می آید. فاقد بو ولی دارای طعم تلخ است. در گرمای ۱۵۲ درجه ذوب می شود.
از نظر درمانی دارای اثر پایین آورنده فشار خون است. حداکثر مصرف دی بنزوات مذکور، به طوری که در فارماکوپه روسيه منعکس می باشد، ۵۰ میلی گرم در یک دفعه و ۱۰۰ میلی گرم در ۲۴ ساعت از طریق خوردن برای اشخاص بالغ است.
.Butea frondosa Roxb.، Butea monosperma (Lam.) Kuntz
درختی است به ارتفاع ۳-۵ متر که در هند و بنگال می روید. برگ های مرکب از ۳ برگچه و گل هایی به رنگ قرمز – نارنجی روشن و مجتمع به صورت خوشه دارد. از این جهت به طوری که قبلا اشاره شد ماده ای قابض به نام کینو (Kino de Bengal)، بر اثر ایجاد شکاف در تنه درخت، از آن با ست می آورند که اثر قابض و مقوی دارد و در بعضی نواحی مانند فرانسه و اماکن محل رویش گیاه، به مصارف درمانی می رسد.
در میوه نیام آن که ظاهری مسطح دارد، دانه هایی با غشا قهوه ای وجود دارد که ۱۶ تا ۱۸ درصد ماده روغنی در آن ها اندوخته است. روغن حاصله از آن دارای حالت غلیظ و رنگ زرد است. در گرمای ۱۰ تا ۱۵ درجه انجماد حاصل می کند و وزن مخصوصی در گرمای ۱۵ درجه برابر ۰.۹۱۷ دارد. این روغن دارای اسیدهای اشباع شده مانند اسید پالمیتیک، لینو سریک و اسیدهای اشباع نشده مانند اسید اولئیک و اسید لینولئیک است.
درخت مذکور چون در مقابل یخبندان و خشکی زمین مقاومت دارد، می توان از آن در اصلاح اراضی بایر و شوره زار نتایج مفید گرفت. گرد دانه گیاه طبق تجربیاتی که به دست آمده در دفع طفیلی ها موثر است. اگر له شده دانه در آب لیمو، بر روی عضوی از بدن اثر داده شود، ایجاد قرمزی در پوست می کند. وجود گلوکزیدهایی به نام های برترین (butrine)، بوته ئين (buteine) و بوتين (butine) نیز در آن ذکر گردیده است ولی در کتب علمی مختلف بدان ها برخورد نشده است.
