نام فارسی: بادام هندی
نام علمی: .Anacardium occidentale L
نام فرانسه: Anacardier, Caju, Acajou a pomme
نام انگلیسی: Cashew – nut tree
نام آلمانی: Kashunussbaum
نام ایتالیایی: Acajou, Anacardo
نام عربی: بلاذر(Baladhur)
بادام هندی درختی است از تیره پسته به ارتفاع متوسط و دارای برگ های بیضوی و گل هایی پلی گام و مجتمع به صورت پانیکول که در نواحی جنوبی هند می روید و امروزه در غالب نواحی استوایی پرورش می یابد.
میوه بادام هندی، شکل مخصوص و ظاهری شبیه دانه باقلا دارد. طول میوه آن ۴ تا ۵ سانتی متر و پهنایش در ۳ سانتی متر است. از مشخصات آن این است که در قاعده میوه آن، قسمت متورم و حجیمی به شکل گلابی مشاهده می گردد که از تغییر شکل دمگل به وجود می آید. این قسمت برجسته و متورم و گوشت دار، دارای شیرابه ای به رنگ مایل به قهوه ای است که به تناسب واریته های مختلف گیاه از زرد تا قرمز تغییر می کند.
میوه این گیاه که به صورت زائده ای در انتهای قسمت متورم واقع است، حالت نسبتا سخت و با مقاومت دارد. در میان بر آن، بر اثر از بین رفتن بعضی از سلول ها، مجاری شیزولیزیژن محتوی نوعی ماده روغنی با اثر محرق تشکیل می شود که در الكل و اتر قابل حل است.
در داخل میوه بادام هندی، بادامی قرار دارد که در حالت تازه قابل مصرف است و از آن روغن ملایمی با رنگ زرد روشن استخراج می شود. روغن دانه و شیرابه میان بر میوه، دارای اسید آناکاردیک (ac. anacardique)، کاردول (cairdol)، ماده رنگی، تانن و غیره است.
اسید آناکاردیک، به فرمول C۲۲H۳۲O۳ و به وزن ملکولی ۳۴۴.۴۸ است. در روغن دانه گیاه مذکور یافت می شود. استخراج و تعیین فرمول منبسط آن توسط Staideler، و سپس محققین دیگر صورت گرفته است.
اسید آناکاردیک، به صورت متبلور در استن به دست می آید. در گرمای ۳۴ – ۳۷ درجه ذوب می شود. به مقدار کم در آب ولی به مقادیر زیاد در الكل، اتر و اتردوپترول محلول است.
خواص درمانی بادام هندی
شیره حاصل از میان بر میوه گیاه، اثری تاول آور دارد بدون آن که تولید درد و ناراحتی نماید. از این ماده در رفع زگیل، بیماری های جلدی و بعضی ناراحتی های جذام استفاده به عمل می آورند. از بادام آن، در قنادی به جای مغز بادام معمولی استفاده به عمل می آید.
دانه آن تحت نام قرص کمر در بازارهای ایران عرضه می شود و بر خلاف شهرتی که دارد فاقد اثر مقوی باء است. در ایران نمی روید.