آیدانا | شما آنچه هستید که میخورید
کاربر ۱۶ 
نام فارسی: برهان ، گل ابریشم
نام علمی: Albizia Lebbeck
نام فرانسه: Ebenier d’ orient، Bois noir، Lebbek
نام ایتالیایی: Lebbe
نام انگلیسی: Siris tree، Lebbek tree
نام آلمانی: Lebek، Siris Acadia
نام عربی: لبخ (Labakh)، ذقن الباشا (basha…)
برهان ، درختی است از تیره فرعی گل ابریشم، زیبا، زینتی، بدون خار و به ارتفاع ۵ – ۲۰ متر که ساقه و شاخه هایی با پوست سبز روشن دارد. شاخه های گسترده آن وضع چتر مانند به درخت می دهد. برگ های شانه ای مضاعف آن، مرکب از برگچه های فراوان است. گل های سفید، صورتی و یا سرخ رنگ آن که به تعداد فراوان بر روی شاخه ها ظاهر می شود، منظره بسیار زیبا به درخت می بخشد.
میوه ای نیام باریک، نازک، مسطح و محتوی دانه های بیضوی دراز، به رنگ قهوه ای روشن دارد. در مناطق نیمه گرم آسیا و آفریقا می روید و پرورش می یابد. قسمت مورد استفاده این درخت پوست ساقه و ریشه آن است.
خواص درمانی برهان
پوست درخت برهان ، طعم تلخ و اثر ضد کرم دارد. در درمان ناراحتی های پوستی، خارش، بواسیر و رفع التهاب ها، موثر واقع می گردد. از آن برای مداوای باد سرخ و رفع ترشح زیاد و غیر طبیعی عرق استفاده می شود. گل های آن برای درمان آسم مصرف دارد به علاوه به عنوان نرم‌كننده برای معالجه‌ی جوش‌‌ها و دمل‌‌‌ها به كار می‌رود.
دانه برهان طبق نظر بعضی محققین، اثر مقوی باء دارد و نیرو دهنده قوای مغزی است و برای رفع اسهال ساده و اسهال خونی و معالجه بواسير مفيد است، خونريزی‌‌های داخلی را بند می‌آورد. گرد حاصل از پوست خشک شده ریشه درخت، برای تقویت لثه دندان و جلوگیری از زخمی شدن آن مصرف می شود. خوردن برگ برهان برای معالجه شب‌كوری موثر است.
پوست ساقه برهان را در آب بجوشانید و آب جوشانده‌ی آن را بنوشيد. قابض است و برای معالجه‌ی اسهال ساده و اسهال خونی و معالجه‌ی بواسير مفيد می‌باشد، خونريزی‌‌های داخلی را بند می‌آورد. گرد پوست ساقه برهان را بر زخم بپاشيد، خونريزی زخم‌‌ها را قطع می‌سازد.
ترکیبات شیمیایی برهان
تركيب شيميايی دانه برهان : آلبی‌ژنيك‌اسيد كه ايزومرا كينوسيستيك اسيد است، چند ساپونين دارای اولئانوليك اسيد و كينوسيستيك اسيد است.
محل رویش برهان
غالب نواحی جنوبی ایران مانند بوشهر، بلوچستان، آبادان، خرمشهر، اهواز و بندرعباس.
گونه دیگر برهان در ایران، Albizzia Julibrissin DuraZZ است که برای آن اثر درمانی مشابه ذکر گردیده است. این درخت زیبا، در منطقه وسیعی از نواحی شمال ایران می روید و به عنوان زینت نیز در منازل و باغ ها کاشته می شود. در نواحی شمالی ایران به نام های مختلف مانند شب خسب (Shab Khosb)، شب خوس دار (در رشت) وهمچنین درخت ابریشم موسوم است.
در گیاهان متعددی از این تیره، مخصوصا در گیاه مذکور، ماده ای به نام آلبیزئین (albizzeine) وجود دارد که نخستین بار Gmelin و همکارانش آن را از دانه A. Julibrissin استخراج نموده اند. سنتز این ماده توسط Kjaer و Larsen انجام گرفته است.
آلبی زئين (Albizzeine) به فرمول C۴H۹N۳O۳ و به وزن ملکولی ۱۴۷.۱۴ است، به صورت بلوری های سوزنی شکل در الكل به دست می آید. این ماده در گرمای ۲۱۸-۲۲۰ درجه تجزیه می شود.
مطالب جالب وکامل وخلاصه هستن استفاده کردم