طب سوزنی با نیش زنبور عسل

طب سوزنی با نیش زنبور عسل به شیوه چینی های باستان بر اساس قرن ها تجربیات و مشاهدات گردآوری شده آنهاست. این نوع درمان می تواند پایه و اساس خوبی برای دیگر شیوه های درمانی باشد. ساختمان ویژه نیش (۰/۱زنبور و قطر نوک آن میلی متر ) این امکان را فراهم می سازد تا زهر زنبور بین مریدین(کانال های انرژی) طب چینی و بداخل نقاط مورد استفاده در طب سوزنی وارد شود.

زهر زنبورعسل می تواند از راه های مختلفی وارد بدن انسان شود. یک روش آن تزریق مستقیم زهر در نقاطی است که طب سوزنی با نیش زنبور عسل در آن نواحی انجام می گیرد.

روش دیگر قرار دادن یک قطره زهر زنبور زنده بر روی سوزن این طب و فرو کردن آن بداخل پوست است.

روش سوم وارد کردن سوزن بداخل پوست در جایی که قبلا یک قطره زهر زنبور قرار داده شده است.

گیزا در سال (۱۹۸۵) ۴۸ بیمار را که از رماتیسم و التهاب مفاصل رنج می برند با استفاده از طب سوزنی با نیش زنبور عسل درمان نمود. او ابتدا زهر را از یک زنبور زنده گرفته و بداخل یک سر سرنگ سوزن مسی منتقل می کرده و سپس در نقاط طب سوزنی واقع در مریدین های روی بدن تزریق می نمود.

بعد از درمان ۷۰ درصد بیماران از درد رهایی می یافتند و در ۲۸ درصد بیماران نیز نتایج رضایت بخش بود و در ۲ درصد هیچگونه بهبودی در شرایط آنها مشاهده نشد. این شیوه درمان تحت نظارت کامل پزشک و بدون احتمال بروز خطر انجام می شد.

بطور متوسط هر بیمار در طول درمان زهر ۶۵۰ زنبور را دریافت می کرد. یک پزشکی چینی مشاهده نمود که یکی از بیمارانش که از ناتوایی جنسی رنج می برد توسط یک نیش زنبور در کنار غوزک پایش درمان شد.

نقاط ( R2 ( Rango و ( Rs ( Taixi در طول مریدین Ren مکان های قوی درمانی در طب سوزنی هستند. این پزشک چینی از سال ۱۹۶۲ به بعد ۳۰۱۵ بیمار ناتوان خود را با طب سوزنی با نیش زنبور عسل درمان نمود. او در کل ۳ میلی گرم زهر زنبور را در سه نوبت از روز توسط سوزنهای طب سوزنی وارد بدن بیمار میکرد.

دوره درمان یک هفته بود و در بیماری های سخت درمان دو تا سه هفته ادامه می یافت. بعد از درمان ۹۸/۵ درصد بیمارها اظهار می کردند که معالجه شده اند.

در ژاپن از سال ۱۹۲۰ یک گروه کوچک از زنبور داران علاقمند از شیوه طب سوزنی با نیش زنبور استفاده می کردند (1985Fukasawa). این شیوه زنبوردرمانی پس از تدوین در سال ۱۹۴۹ تحت حمایت گسترده ملی قرار گرفت و یک آزمون برگزار می شد تا میزان بهبود بخشی این روش اندازه گیری شود. زنبورداران نیز مجوز دفتر تجاری برای فعالیت های قانونی خودشان در این زمینه دریافت می کردند. بعدها آنها در مدرسه پرورش زنبورداری آموزش هایی را جهت تربیت زنبوردرمانگرهای مجرب گنجاندند.

در سال ۱۹۷۹ اتحادیه کشاورزان آسیایی شکل گرفت و اخبار جدیدی از طب سوزنی با نیش زنبور منتشر کرد. در تابستانها پزشکان و زنبورداران هر دو سال یکبار آموزش هایی در خصوص معالجه بیماران توسط نیش زنبور دریافت می کردند. آنها همچنین مجله Ho Shin را منتشر می کردند تا اطلاعات عمومی در ارتباط با زنبوردرمانی را در اختیار مردم قرار دهند.

یوشیموتو در سال ۱۹۸۵ طب سوزنی با نیش زنبور عسل را برای درمان آرتریت، روماتیسم، درد، التهاب مفاصل و زونای ۳۰ الی ۴۰ نیش عصبی با موفقیت بکار برد. جلسات درمان یک یا دو مرتبه در هر هفته و تعداد در هر جلسه در نقاط دردناک قرار داده می شد. او مشاهده کرد بیمارانی که حساسیت متوسطی از خود نسبت به زهر زنبور در طول درمان نشان می دهند نتیجه مطلوب تری می گیرند.