Acacia arabica

نام علمی: .Acacia arabica (Lam.) Willd

نام فرانسه: Goranier d’Egypte، Acacia d’Egypte، Gonnier rougc

نام انگلیسی: Egyptian thorn، Gun – arabic tree، Egyptian acacia

نام آلمانی: Arabischer gumnnibaum

نام ایتالیایی: Acazia، Acacia d’Egitto

نام عربی: سنط (Sant)، خرنوب مصری

Acacia arabica درختی است به ارتفاع ۵ تا ۱۵ متر و به قطر ۶۰ سانتی متر (حداكثر) از تیره فرعی گل ابریشم که در افریقای شمالی، منطقه سودان، سنگال، سومالی، بعضی نواحی آسیا و جنوب ایران می روید. پوست ساقه آن قهوه ای رنگ و دارای شکاف های طولی نسبتا عمیق است. برگ های آن شانه ای مرکب، به طول ۵ تا ۹، به عرض ۴ تا ۴٫۵ سانتی متر و شامل خارهایی در محل اتصال به ساقه است. گل هایی مجتمع با ظاهر مدور، زیبا، معطر به رنگ زرد گوگردی و میوه ای نیام و محتوی ۶ تا ۱۵ دانه دارد.

صمغ حاصله از این گیاه، رنگ تیره تر از گونه قبلی و ظاهری کاملا مشخص و متمایز از آن دارد ولی در بعضی نواحی، نوع نسبتا مرغوب تولید می نماید. مانند آن که طبق اظهار نظر Nayer و Chopra، صمغ حاصله از این گیاه را که در هند می روید، می توان در مواردی جانشین صمغ عربی افي سينال كرد.

خواص درمانی Acacia arabica

پوست آن اثر قابض و ضد کرم دارد. در درمان سرفه، برونشیت، اسهال های ساده و دیسانتری مورد استفاده قرار می گیرد و چون مدر است در رفع استسقاء و آب آوردن انساج مفید واقع می گردد. برگ آن قابض و مقوی کبد است.

محل رویش Acacia arabica

جزیره قشم، بلوچستان.

از آکاسیاهای دیگر مولد صمغ عربی غیر افی سینال، دو گیاه زیر را که در ایران یافت می شوند شرح می دهیم:

Acacia Seyal Del

درختی به ارتفاع ۲ تا ۹ متر و دارای پوست سبز مایل به خاکستری است. شاخه های آن، خارهایی سفید رنگ، با زاویه راست و به طول ۲ تا ۳ سانتی متر دارد. برگ های آن از برگچه های متعددی با ظاهر کلی شانه ای مرکب تشکیل می یابد. گل های آن زرد رنگ و مجتمع به صورت کاپیتول های مدور به قطر ۵ تا ۱۸ میلی متر است. میوه اش نیام، باریک و دراز، به طول ۸ تا ۱۲ سانتی متر، به پهنای ۴ تا ۶ میلیمتر و محتویا ۷ تا ۸ دانه است.

محل رویش

بلوچستان: بین چابهار وگه (Gue).

در بلوچستان چگرد (Tché -guerd) نامیده می شود. نام های عربی آن طلح (Talhh) و سیال است.

.Acacia modesta Wall

درختی است با شاخه های بی کرک، خاکستری رنگ و خاردار که در هند از آن نوعی صمغ عربی به دست می آورند. وجود آن در جنوب ایران مانند بلوچستان ذکر شده است. گل هایی به رنگ مایل به سبز و متفاوت از دو گیاه قبلی دارد. میوه اش نیام و محتوی ۶ تا ۸ دانه بی کرک است. صمغ حاصله از آن، به رنگ های زرد، زرد تیره و قهوه ای است از این جهت به علت نامرغوب بودن، به مصارف صنعتی می رسد.

از .Acacia gummifera Willd، نوعی صمغ به صورت قطعات کوچک اشکی به نام Gomme Magodore به رنگ قهوه ای تیره و از .A. pyenantha Bth، صمغی به رنگ مایل به قرمز به دست می آید که هر دو از نوع غیر افی سینال می باشند. از نیام (میوه) .A. concinna DC، نوعی اسید به نام اسید آکاسیک (Acacic acid) به فرمول C_۳۰H_۴۸O_۵ و به وزن ملکولی ۴۸۸.۶۸ به دست آمده است. این ماده در متانول، به صورت بلوری های سوزنی شکل، متبلور می شود و در گرمای ۲۸۰ – ۲۸۱ درجه ذوب می گردد. از آکاسیاهای مولدصمغ غیرافی سینال، دو درختچه

Acacia stenocarpa Hochst. exA.Rich و A. Ehrenbergiana Hayne را نیز نام می بریم که صمغ هایی نامرغوب، به رنگ مایل به قهوه ای یا مایل به قرمز تولید می کنند. انواع دیگری نیز از آکاسیاها وجود دارند که صمغ های نامرغوب تر می دهند ولی از آن ها نیز استفاده های مختلف به عمل می آید مانند صمغ کاپ (Gomme de Cap) که از .A. horrida Willd به دست می آید و شکنندگی زیاد دارد به علاوه حالت موسیلاژی ضعیف ظاهر می کند.